Տնային աշխատանք

Ամանորի հրաշքի սպասումով

Բոլոր երեխաները անհամբեր սպասում են Ամանորի գալուն, և նրանցից ամեն մեկը ունի երազանքներ և ցանկություններ և նրանք սպասում են Ամանորյա հրաշքի։ Ես էլ ունեմ երազանքներ, շատ երազանքներ, բայց այս տարի կցանկանայ որպիսի կատարվեր նրանցից մեկը, ամենակարևոր երանքը։ Իմ երազանքը այն է որ մեր երկրում տիրի խաղաղություն։

Նյութի խտություն

1.Ո՞ր մեծությունն է կոչվում նյութի խտություն

Նյութի խտություն կոչվում է այն ֆիզիկական մեծությունը, հավասար է մարմնի զանգվածի և ծավալի հարաբերությանը։

2.Ինչպե՞ս է որոշվում նյութի խտությունը

Խտությունը որոշելու համար անհրաժեշտ է իմանալ մարմնի զանգվածը և ծավալը։

3.Ի՞նչ միավորներով  է արտահայտվում նյութի խտությունը

Միավորների ՄՀ-ում խտության միավորը 1կգ/մ3։
Խտությունն արտահայտում ենք նաև 1գ/սմ3 միավորով։

4.Ինչպ՞ս կարելի է հաշվել մարմնի ծավալը,եթե հայտնի են նրա զանգվածը և նրա խտությունը

v=m/p

5.Ինչպե՞ս կարելի է հաշվել մարմնի զանգվածը,եթե հայտնի են նրա ծավալը և նյութի խտությունը:

m=p.v

Պապ թագավոր (370-374 թթ.)

Պապը գահը ժառանգեց այնպիսի պայմաններում, երբ երկիրը գտնվում էր պառակտված ու տնտեսապես քայքայված վիճակում, իսկ Հռոմի և Սասանյան Պարսկաստանի հարաբերությունները շարունակում էին մնալ լարված: Առաջնային խնդիրը երկրից պարսկական զորքերի դուրս մղումն էր: Պապի կառավարման հենց սկզբում՝ 370 թ.,Շապուհը Ատրպատականից ներխուժեց Հայաստան, սակայն Մամիկոնյան տոհմի տաղանդավոր և առաքինի զորավար Մուշեղ Մամիկոնյանի գլխավորությամբ հայոց զորքերը հետ մղեցին պարսից բանակի հարձակումը: Շապուհը հաջորդ արշավանքը ձեռնարկեց 371 թ.: Վճռական ճակատամարտը տեղի ունեցավ Ձիրավ կոչվող դաշտում, որտեղ հայկական բանակը կրկին հաղթանակ տարավ Շապուհի զորքերի նկատմամբ, ձերբակալվեց և մահապատժի ենթարկվեց Մերուժան Արծրունին: Ճակատամարտում հայ-հռոմեական զորքերի գործողությունները գլխավորում էր սպարապետը, ներկա էին նաև արքան և կաթողիկոսը, որոնք հետևում էին ճակատամարտին մոտակա բլրի վրայից։ Պատերազմական այս հաղթական գործողություններից հետո Պապն իր ուշադրությունը կենտրոնացնում է ներքին խնդիրների վրա: Իր առաջին ձեռնարկումներում Պապը հանդես բերեց խելամիտ գործչին բնորոշ հատկանիշներ, իսկ հետագայում կայացրեց նաև անխոհեմ որոշում: Սկզբում նա կարողացավ համախմբել անմիաբան նախարարներին և հոգևորականներին: Ներսեսը, որ Արշակ II-ի ժամանակ թողել էր կաթողիկոսական պաշտոնը, վերստանձնեց այն:
Պապը ցանկանում էր վերականգնել երկրի տնտեսական և ռազմական հզորությունը: Արշակավան քաղաքի օրինակն ունենալով՝ Պապը չփորձեց տնտեսությունը վերականգնել նախարարների հարկման միջոցով և սլաքն ուղղեց եկեղեցու դեմ, որին զրկեց վճարվող հարկերից: Կրճատվեցին նաև Տրդատ III-ի օրոք եկեղեցուն տրված հողերը, որոնք բաժին հասան զինվորականներին: Զինվորականների քանակը ավելացնելու համար նա օրենք ընդունեց, ըստ որի՝ հոգևորականների հարազատները, որոնք ազատված էին զինվորական ծառայությունից, զորակոչվեցին բանակ: Պապը հրաման տվեց նաև, որ հայոց կաթողիկոսներն այլևս չմեկնեն Կեսարիա՝ կաթողիկոս ձեռնադրվելու համար, այլ այդ արարողությունը կազմակերպվի հենց Հայաստանում՝ հայ հոգևորականության կողմից։ Նրա հրամանով փակվեցին նաև մենաստանները։ Այս գործողություններով մեծապես խախտվում էին Հայ առաքելական եկեղեցու
իրավունքները՝ մասնավորապես, գործունեության ազատության առումով։ Պապ թագավորը փորձեց ջերմացնել հարաբերությունները նաև Պարսկաստանի հետ, մինչդեռ Հռոմն էր նրա դաշնակիցը հենց Պարսկաստանի դեմ պատերազմում, և հարկավոր էր արտաքին քաղաքական
փոփոխություններում առավել զգուշավոր լինել։ Պապ թագավորի այս գործողությունները բացասաբար ընդունվեցին Հռոմի կողմից, ինչն էլ առիթ եղավ, որ դավադրություն կազմակերպվի երիտասարդ թագավորի դեմ: 374 թ. Պապը սպանվեց Հայաստանում գտնվող հռոմեական զորավարի կազմակերպած խնջույքի ժամ:

Դաշնակցի և յուրայինների դավաճանություն, նոր պատերազմներ, Արտագերս անառիկ ամրոցը՝ պաշարված.

Դաշնակցի և յուրայինների դավաճանություն, նոր պատերազմներ

Արշակ II-ի կառավարման ժամանակ կրկին սրվեցին պարսկա-հռոմեական հարաբերությունները: Երկու երկրների համար կարևոր ռազմական և տնտեսական նշանակություն ուներ Հայկական լեռնաշխարհը, ուստի նրանք ամեն կերպ փորձում էին իրենց ազդեցության տակ պահել հայոց թագավորներին, այս անգամ՝ Արշակ II-ին:
Հուլիանոսին փոխարինած Հովիանոսը 363 թ. հաշտություն կնքեց պարսիկների հետ: Հովիանոսի կնքած այդ դաշինքը հռոմեացի պատմիչները կոչեցին «Ամոթալի դաշինք»: Այս առիթն օգտագործելով՝ հաջորդ տարի Շապուհ II-ը հսկայական բանակով ներխուժեց Մեծ Հայք: Շապուհին աջակցում էին որոշ հայ նախարարներ՝ Մերուժան Արծրունու և Վահան Մամիկոնյանի գլխավորությամբ: Հայկական բանակը 4 տարի շարունակ, տաղանդավոր սպարապետ Վասակ Մամիկոնյանի գլխավորությամբ, կարողացավ ետ մղել պարսիկներին երկրի սահմաններից: Շապուհը տեսնելով, որ պատերազմով չի կարողանում հաղթել, ընտրեց ստի և խարդախության ճանապարհը: Բարեկամ ձևանալով Արշակին՝ Շապուհը հայտնեց, որ ցանկանում է բանակցել և, կնքած աղ ուղարկելով, նրան հրավիրեց Տիզբոն: Արշակը, հավատալով Շապուհի երդմանը, սպարապետ Վասակի հետ մեկնեց Պարսկաստանի մայրաքաղաք: Այստեղ նրանց անմիջապես ձերբակալեցին:Շապուհի կարգադրությամբ Արշակին բանտարկեցին Անհուշ բերդում, իսկ Վասակ սպարապետին սպանեցին: Կարճ ժամանակ անց Արշակ II-ն այս բերդում էլ մահացավ։

Արտագերս անառիկ ամրոցը՝ պաշարված

Արշակ Երկրորդի և Վասակի սպանությամբ խորացավ նախարարների անմիաբան վիճակը: Սա պատճառ դարձավ, որպեսզի պարսկական զորքերը, առանց դիմադրության հանդիպելու, ասպատակեն երկիրը՝ մեծ վնաս հասցնելով հասարակական կյանքի բոլոր բնագավառներին: Այս ծանր պայմաններում Փառանձեմ թագուհին ամրացավ Արտագերս ամրոցում: Ամրոցը գրավելու պարսկական զորքերի առաջին փորձն անհաջողության մատնվեց։ Տեղի բնակչությունը հերոսական պայքար մղեց հանուն Արտագերսի պաշտպանության: Սակայն պաշարման հետևանքով շուտով ծանր վիճակ ստեղծվեց բերդում։ Փառանձեմը կարողացավ պատգամավորություն ուղարկել Վաղես կայսերը՝ խնդրելով օգնություն բերելու նպատակով Հռոմ մեկնած Արշակ II-ի որդի Պապին ճանաչել Հայաստանի թագավոր։ Նա նաև խնդրում էր օգնական զորք տրամադրել պարսիկների դեմ պայքարը շարունակելու համար: Վաղեսը Պապին, Տերենտիոս զորավարի հետ, փոքրաթիվ զորքով ուղարկեց Հայաստան: Այս լուրը լսելով՝ Շապուհը կրկին պաշարեց Արտագերսը: Հյուծված հայկական զորքերը այս անգամ չկարողացան դիմադրել պարսիկներին, իսկ Փառանձեմը գերի ընկավ և սպանվեց: Հսկայական բնակչություն բռնի գաղթեցվեց Պարսկաստան, հողին հավասարեցվեցին Մեծ Հայքի խոշոր քաղաքները՝ մշակութային և տնտեսական կենտրոնները: Այս դեպքերից հետո պարսիկները Հայաստանում սկսեցին մի քաղաքականություն, որի նպատակն էր քրիստոնեության փոխարեն զրադաշտության սերմանումը և հայոց լեզվի փոխարեն՝ պարսկերենի տարածումը:

Домашнее задание

Домашнее задание: Работа с текстом притчи “ Бабочка”

Однажды в коконе появилась маленькая щель, случайно проходивший мимо человек долгие часы стоял и наблюдал, как через эту маленькую щель пытается выйти бабочка.

Прошло много времени, бабочка как будто оставила свои усилия, а щель оставалась такой же маленькой. Казалось, бабочка сделала все что могла, и что ни на что другое у нее не было
больше сил.
Тогда человек решил помочь бабочке, он взял перочинный ножик и разрезал кокон. Бабочка тотчас вышла. Но ее тельце было слабым и немощным, ее крылья были прозрачными и едва двигались.
Человек продолжал наблюдать, думая, что вот-вот крылья бабочки расправятся и окрепнут и она улетит. Ничего не случилось!
Остаток жизни бабочка волочила по земле свое слабое тельце, свои нерасправленные крылья. Она так и не смогла летать.

***

Человек, желая помочь бабочке, не понимал того, что усилие, чтобы выйти через узкую щель кокона, необходимо ей, чтобы жидкость из тела перешла в крылья и чтобы бабочка смогла летать.  Жизнь заставляла бабочку с трудом покидать эту оболочку, чтобы она могла  расти и развиваться.
Иногда именно усилие необходимо нам в жизни. Если бы нам позволено было бы жить, не встречаясь с трудностями, мы были бы обделены. Мы не смогли бы быть такими сильными, как сейчас. Мы никогда не смогли бы летать.

Подготовиться к пересказу притчи » Бабочка» и ответить на вопрос (устно) “ Всегда ли нужна помощь?”

Я думаю, что помогать людям — это неплохо, но если он не хочет, чтобы ему помогали, или даже если он сдался, ему не нужно помогать, потому что он может не поверить в свои силы, если он столкнется с трудностями, он будет ждать помощи.

.

CINDERELLA

NARRATOR: In a beautiful palace, surrounded by a beautiful garden, there lived the King and Queen with her only daughter. One day the Queen said.

QUEEN: Oh, look at our beautiful daughter!.

KING: She looks just like you. Her hair is like gold, and her eyes like a blue lake.

NARRATOR: But one day the Queen got sick and she died. After a few months the King married a new woman, cruel and proud, and who had two ugly daughters, whose names were Latisha and Nicole. One day the King suffered a terrible accident, and died. And so the little princess knew that she would never be happy again. One day her stepmother was in the garden and said.

STEPMOTHER: Little girl, come here!. I see that you are having a good time!. Very well, beautiful, this is over now!. I need maids, everything is very expensive, so I have decided that from now on you will serve me, Latisha and Nicole. Go inside the palace and put on a maid dress, and start cleaning every chimney, all of them are very dirty.When you finish come to me again, you need to do more things!.  Go now, get to work!.

NARRATOR: So the princess cleaned every chimney in the palace, and when she finished she went back to her stepmother.

STEPMOTHER: Good, good, so you have finished. I see what you have been doing, you have ash even in your nose!.

LATISHA: Ha, ha, ha, ha this is funny!. Cinderella, Cinderella, that is how we will call you.

NICOLE: Cinderella, ha, ha, ha, ha.

STEPMOTHER: Shhh, quiet!. Cinderella, is a perfect name for a maid. Since today is prince`s Rupert ball, you are going to iron our dresses. We have been invited, and you too, but don`t dream about going, you have a lot of things to do. You need to polish all the silverware, comb our hair, and help us get dressed…. quick…. Latisha and Nicole you have to look very pretty, they say that the prince is looking for a wife… you… Cinderella… get to work!.

CINDERELLA: Yes, mam.

NARRATOR: The little princess ironed the dresses and then she helped them get dressed.

STEPMOTHER: Cinderella, give me my necklace!… No, not that one, the one that has diamonds, I look better with it…. Perfect!

CINDERELLA: Yes, mam.

NICOLE: Cinderella, bring me my shoes and comb my hair!.

LATISHA: Cinderella, bring me my hat!.

STEPMOTHER: Cinderella, bring me my purse, the white one, not the blue one!.

CINDERELLA: Yes, mam.

STEPMOTHER: Hurry up, we can`t be late for the ball.

CINDERELLA: Here`s your mirror, Nicole. And here`s your purse Latisha.

NARRATOR: Cinderella did everything she was told to do. Finally, they left in a beautiful pink carriage, and Cinderella sat down in the floor watching them leave, while crying sadly.

CINDERELLA: Oh, I wish I could go, too.

NARRATOR: Then she heard a sweet voice.

FAIRY GODMOTHER: Good evening.

CINDERELLA: Who are you?.

FAIRY GODMOTHER: I am your Fairy Godmother, and I have come today because I think that you need my help.

CINDERELLA:  Oh, Fairy Godmother.

FAIRY GODMOTHER: I can`t stand seeing you so sad and so unfairly treated. Let`s see what my magic wand can do today!. Magic wand, I want the most beautiful dress in the world, the most precious jewelry, a coach, six horses, a coachman, and a groom.  Oh and a pair of glass slippers.

NARRATOR: Suddenly a white sparkling dust covered Cinderella from head to toe, and when it disappeared, she looked wonderful.

CINDERELLA: Oh, Fairy Godmother, how beautiful dress! And how lovely glass slippers!.

FAIRY GODMOTHER: Now, you are ready for the ball.  But there is one thing you must know. The magic will last only till the last stroke of midnight. At twelve o´clock everything will disappear, except for the glass slippers, which I give them to you, so try to be at home by that time.

CINDERELLA: Oh, I will remember that.  Thank you so much. You make me very happy.

FAIRY GODMOTHER: Now, go to the ball, and have fun.  And remember… at twelve.

NARRATOR: And  the Fairy Godmother disappeared. Then Cinderella went inside the carriage. The carriage was going so fast that it seemed to go flying. When she arrived to the palace, she entered the ball room, and everybody turned around to look at her.

MAIDEN 1: Who is she?.

MAIDEN 2: I don`t know.

NARRATOR: Even the King and Queen couldn`t stop looking at her.

KING: Who is she?.

QUEEN: She`s so beautiful!.

NARRATOR: The prince looked at her astonished by her beauty, and immediately he fell in love with her. Then he asked her to dance.

PRINCE: Would you like to dance?.

CINDERELLA: Oh, yes, your highness.

NARRATOR: While they were dancing, her stepmother and stepsisters kept looking at the couple.

STEPMOTHER: Who is she?.

LATISHA: I have never seen her before.

NICOLE: Look at him!. He looks happy!.

NARRATOR: Meanwhile, the prince told Cinderella.

PRINCE: Thank you for the dance.

CINDERELLA: You are welcome, your highness.

NARRATOR: Then she heard the clock.

CINDERELLA: I must go.

PRINCE: But, you have just arrived.

CINDERELLA: Good bye!. I must go!.

NARRATOR: And she started running.

PRINCE: No!. Stop!.

NARRATOR: While Cinderella was still running the magic disappeared, and her dress turned to rags and the coach, horses, coachman, and groom disappeared. The prince followed her, until he lost her.

PRINCE: I lost her!.   How will I see her again if I don`t even know her name.

NARRATOR: Then he saw something in the floor.

PRINCE: What is this?. Oh, it`s one of her glass slippers. I will look for her throughout the kingdom.

NARRATOR: And he did. He tried the shoe in every maiden there was in the kingdom. Some of them fit into the shoe, but they didn`t have the other one. Then one day he arrived to Cinderella`s palace. As soon as he arrived Latasha and Nicole tried on the shoe, but their feet were very big, so it was useless.

PRINCE: Are there other young maidens here?.

STEPMOTHER: No.

NARRATOR: As the prince was getting ready to leave, one of his servants saw that Cinderella was watching them behind the stairs.

SERVANT: Come here, young girl, and try on this shoe.

LATISHA: But… she can`t… she didn`t even go to the ball.

NICOLE: Besides, she is our maid. The prince would not want her.

SERVANT: Come here, girl, try it on.

NARRATOR: Then Cinderella tried on the shoe, which fit her perfectly.

PRINCE: You will be my bride!. Let`s go to my palace.

CINDERELLA: Oh, yes, your highness.

NARRATOR: They went to the palace where they got married, and were happy for many, many, many years.

THE END